Duygusal açlık bir beslenme bozukluğudur. Siz de yalnızca canınız sıkıldığı için buzdolabına yöneldiğinizi hatırlıyor musunuz? Ya da ağır geçen bir günün akabinde kendinizi hoş bir yemekle ödüllendirdiğiniz oluyor mu? Kimi vakitlerde midemizin bize vermediği açlık sinyallerini hislerimiz bize verir. Bir çok duygusal değişim sonucu oluşan bu ani yemek yeme durumu duygusal açlık diye nitelendirilebilir.
Duygusal açlıkla baş etmek mümkün mü?
Duygusal açlığın önüne geçebilmek için yapmamız gereken birinci şey kendimizi tanımak. Bizi acıkmadığımız halde yemek yemeye iten hissin ne olduğunu bilmek bu durumla baş etmemizi sağlar. Birtakım danışanlarım sadece canları sıkıldığı için yemek yediklerini, kimileri çok hudutlu olduklarında öfkelerini süratli yenilen bir yemekle bastırdıklarını, kimileri depresyonda olduklarında bir şeyler yemenin kendilerini güzel hissettirdiklerinden bahsediyor. Bu hisler yaşanırken çoklukla tercih edilen besinler ise yağlı ve şekerli yiyecekler oluyor.
Öncelikle farkına varın! Zira farkındalık hislerimizi besler.
Hayatımızda bir şeylerin eksik olduğunu hissettiğimizde buzdolabına yönelip süreksiz bir haz almak yerine kendimize yeni ve uzun vade de yapılacak aktiviteler edinin. Bunun sizi daha çok keyifli edeceğinin farına varın.
Kalbinizin boş kaldığı ve bizi depresyona iten durumların midenizi etkilemesine müsaade vermeyin. Ona yeterli bakın. Kalbinizi sevdiğiniz kadar midenizi de sevin.
Şekerli şeyler bana memnunluk veriyor demeyin. Antrenman yapmak beşerde memnunluk hormonu olan serotinin imalini tetikler. 45 dakika yapacağınız tempolu yürüyüşün size nasıl keyif verdiğini kendiniz görün.
Evde hazırda sizi memnun ettiğine inandığınız sıhhatsiz atıştırmalıkları bulundurmayın. Hiçbir çikolatalı pasta yahut bol soslu bir hamburger bize uzun vadeli bir memnunluk veremez. Buz dolabınızın üzerine küçük notlar asın.
Mutlu hissedebilmek için sıhhatsiz besinler tüketerek aslında kendinizi cezalandırdığınızı bilin. Zira hiçbirimizin midesi çöp değil. Midenize kalbiniz kadar hoş bakın..
