Vücuda alınan besinlerin sindirilmesi ve beden tarafından kullanılması besinlerin bileşimlerine ve öğünler ortasında geçen mühlete bağlı olarak değişiklik gösterir. Besinlerin ölçüsü ve tüketilme vakitlerine nazaran, bedende hormonal ve enzimatik birtakım değişimler olmaktadır. Beden bu koşullara ahenk sağlamaya çalışır. Fakat tek istikametli beslenme, aç kalma yahut çok beslenme üzere durumlar olduğunda organizmanın bu sistemlerde oluşturduğu değişimler sıhhati da olumsuz istikamette etkileyecektir.
Öğünlerin uzun aralıklarla tüketilmesi sonucu beden daha az protein ve su tutup idrarla fazla azotu (protein yapısında bulunur) atar. Organizmanın protein sentezi için protein kullanımı muhakkak vakitle sonludur. Bedene fazla ölçüde protein alınırsa idrarla atılan azot ölçüsü da artar. Zira organizma kendisinin kullanmadığı azotu atacak bir ahenk sistemine sahiptir. Yemeğin kısa aralıklarla yendiği durumda bedende olumlu bir azot istikrarı oluşmakta ve beden proteinleri artmaktadır. Uzun aralıklarla beslenmede ise bunun tam aksisi olarak bedende yağ birikimi artmaktadır. Kan yağları (kolesterol ve lipit) ölçüsünün yükselmesiyle kalp hastalıkları ve diyabet riskinde artış görülmektedir.
Yeterli ve istikrarlı beslenmede öğün sayısı kadar içeriği de epeyce kıymetlidir. Öğünlerde besin ögelerinin dağılımı ne kadar istikrarlı olursa metabolizmanın da o kadar tertipli çalışmaktadır. Yalnızca tahıllardan oluşan bir diyetle beslenildiğinde beden canlılığını kaybetmektedir. Bu durum protein sentezi ile ilgilidir. Bedenin büyüme ve gelişmesinde değerli rolü olan proteinlerin bedende sentezlenebilmeleri için kâfi düzeyde bulunmaları gerekir. Bir öğünde, yetersiz alınan protein sonraki öğünle sağlanamamaktadır. Proteini iki öğüne dağılmış olarak alanlarda azot istikrarda kalırken, üç öğün yiyenlerde müspet bir istikrar sağlanmaktadır.
Diyette karbonhidrat ölçüsünün düşük olduğu durumlarda karbonhidrat metabolizmasının bozulduğu, buna bağlı olarak plazma özgür yağ asitlerinin yükseldiği görülmüştür. Diyette karbonhidrat azaltılınca proteinler büyük oranı glikoza çevrilmektedir. Bu nedenle öğünlerin içeriğinde karbonhidrat, protein ve yağdan gelen güç sırasıyla % 55-60, % 10-15 ve % 25-30 ortasında olmalıdır. Protein, yağ ve karbonhidratların kullanılmasında pek çok mineral ve vitamin de vazife yapmaktadır. Öğünlerde bu besin ögelerinin de istikrarlı dağılımı kaidedir.
Metabolizmanın sistemli çalışması için, günde en az üç öğün tüketilmesi ve öğünler ortasında geçen müddetin 4-5 saat olması önerilmektedir.
Vücudun uygun ve kâfi güç üretimi kan şeker seviyesi ile bağlıdır. Hücreler şekeri kullandıkça şekerin kandaki seviyesinde ve güç üretiminde azalma gözlemlenir. Bu durum şahısta yorgunluk, dikkatte azalma, kuvvetsizlik, açlık hissi, baş ağrısı biçiminde kendini gösterir. Kan şeker seviyesi olağanın altına düşmüş kişi daha huysuz ve uyumsuz olur. Buna rağmen kan şekeri, alınan yiyeceklerle açlık seviyesinin üzerinde tutulursa güç kolay üretilir, kişi kendini daha güzel hisseder, daha çabuk ve açık düşünür, davranışları uyumlu ve sevinçli olur. Lakin fazla besin alımı ile şekerin çok yükselmesi uyku hali yaratır, randımanı düşürür. Bu durum şeker hastaları için tehlike oluşturmaktadır.
Akşam yemeği ile sabah kahvaltısı ortasında yaklaşık 11-12 saatlik bir müddet geçmektedir. Kahvaltı yapılmadığında bu müddet 16-17 saate çıkmaktadır. Uygun aralıklarla öğün alınmasının faydaları dikkate alındığında bu kadar uzun müddet beden besinsiz bırakılmamalıdır.
