Günümüzde birçok datanın çabucak her yerde gözümüzün önüne konulduğunu görüyoruz. Kimi dataların doğruluğunu ya da yanlışlığını denetim etmek şöyle dursun daha okumayı bitirmeden bir yenisinin eklenmesi ve bu rüzgârlar içinde doğrunun nerde olduğunun anlaşılmaya çalışılması nitekim güç.
Bütün bunları bilerek anlatmayı boynuma bir borç bildiğim bilimsel içerikleri ve desteği olan bilgilerle insan bedeni ve savunma sistemi ile ilgili, temel de bağırsak ve yiyecek alımıyla ilgili teorimizin kökeni insanlık çağı kadar eskiye dayanmaktadır.
Oluşumundan akıllı insan oluncaya kadar(Homo Sapiens) geçen müddette, aslında bu seyahat; insan ve hayatına ait birçok soruya yanıt olabilecek değişiklikleri de içinde barındıran bir seyahattir. Daha ayakları üzerine kalkmadan insanı yapısını ve görünüşünü tanımlayacak olursak başlangıçta av ve avcı ayrımı önümüze gelir ki; insan bir av üzere etraftan gelecek tehlikeleri yakalamak emelli ne yanda gözleri olan ne de çıtırtıları daha âlâ duyabilmeye çalışan bir ceylan misali kulakları hareket ede bir av değildir. Gözleri avına dönük, kesici, sivri saplayıcı dişleri olan avcı görünümlü haliyle tam bir avcı manzarasına sahiptir. Daha detaylarıyla inceleyecek olursak, geviş getiren (ot oburlarda) hayvanlarda bulunan ek iki çiğneyici diş bulunmaz. Mideye yanlışsız inerken de karşımıza etoburlarınki üzere tek odalı bir mide ve ortalama 12-14 metrelik etobur bağırsak uzunluğu gelir ki bu özellikleriyle yalnızca sindirim sistemine bakarak insan mı yoksa etobur bir hayvan mı anlamak epey farklı bilgi ve donanım gerektirmektedir.
Bunlar biriktikçe fark edilen üzerine gidilmek yerine uzun periyodik olarak tarım ve tarım eserleriyle beslenmemiz tesadüf ya da rastgele bir tercihten çok öte beslenme muhtaçlığı karşılanmasının ve büyük kitlelerin beslenmesinin çaresizce tek yolu olarak görüldüğü için böyledir. İmparatorluklar çağı ve topluluk ömrüne geçen insanoğlu yerleşik hayatı göçer hayata tercih ettiğinden beri olduğu yerde doyabilmeyi ömrünü devam ettirebilmek için beslenmeyi garanti etmek istemiştir. Bu nedenle de tarım eserlerine olan talep ve muhtaçlığı artmış, kolay ve daha maliyetsiz olması bu eğilimi daima beslemiştir.
Bu beslenme üslubu başlangıçta kısmi sıkıntılar oluşturmuş lakin istisnai sorunların kaideyi değiştirir etaba gelmemesi nedeniyle, sorun olarak bile görülmemiş, lakin insan ömrü ve ömrü bundan pek parlak etkilenmemiştir. Elde oluşan dokümanlar kısıtlı olmasına karşın neandertal denilen atalarımızın fosillerinde kemik kalınlıklarında yapılan incelemeler sıhhat açısından – bizim üzere vitaminler, diş macunu ve fırçaları, besin katkıları kullanmıyor olmalarına rağmen- bizden açık farkla önde üzere görünüyor olmaları tesadüf değildir.
Günümüzde ise bunlara bir de rafine edilmiş, sentetik üretilmiş, olması gereken doğal yerinden çok daha farklı bir obje içine eklenmiş halde bulunan birçok besin ile müsabaka bu durumu daha güç anlaşılır bir duruma itmiş, bir sürü kavramın bilgi kirliliği içine saplanmamıza neden olmuştur.
Bütün bunlar göz önüne alındığında yapılan müteakip bilimsel çalışmalar ışığında tahlil edilen en son datalara nazaran beslenme biçiminde kalıcı değişiklikler yapılmış ve bu düzenlemeyle ilaç tedavisi kullanılmadan tahlil planlaması yapılmıştır. İnsanların kişisel beslenme düzenlenmesi maksatlı bedenlerinde ve bağırsaklarında antikor oluşturan yiyeceklerin kesilmesi temeline dayanan alerji testleri kullanılmaya başlanmıştır. Hastalarda diyet ve antrenman düzenlemeleri bunlarla da sonlu kalmamış ve barsak tahlillerinde inflamasyon (iltihap) başlatan yiyeceklerin büsbütün çıkarılması yoluna gidilerek kılavuzlar hazırlanıp insan hayatına hizmet edenlerin ve insanların kullanımına sunulmuştur.
Tarafımızca dünyada birinci kez tedavi protokolünde diyet öncesi ve sonrası vitamin denetimleri karşılaştırılmış olup hastaların diyetlerinin kişisel düzenlenmesinde sonra vitamin eksikliklerinin evvelki hallerine nazaran düzeldiği görülmüştür.
