Diyabet, bedenimizde bulunan pankreasın kâfi ölçüde insülin hormonu üretmemesi ya da ürettiği insülin hormonunun dokular tarafından tesirli bir biçimde kullanılamaması durumun da gelişen bir hastalıktır. Dokular besinlerden kana geçen glukozu kullanamaz ve kan şekeri yükselir.
Besinlerle alınan karbonhidratlar bedende güç için kullanılmak üzere bağırsaklarda glukoz ismi verilen en kolay formuna dönüştürülür ve emilerek kana karışır.
İnsülin ismi verilen hormon sayesinde, şeker kandan dokulara geçer ve dokularda kullanılarak bedene güç sağlar. İnsülin hormonunun azlığı ya da insülin hormonunun etkisizliği sebebiyle, glukoz haline gelmiş olan şeker, kaslar ve başka dokular tarafından gerektiği üzere kullanılamadığında şeker hastalığı oluşur. Bu durumda kanda şeker oranı artar. Kanda şeker oranı artma durumuna hiperglisemi ismi verilir. Kanda bulunan glukoz ölçüsü arttığı vakit, şeker düzeyini düşürmek emeliyle beta hücreleri, gerektiğinden fazla insülin üretmeye başlar. Bu durumda kandaki insülin ölçüsü da artar. Bu duruma ise hiperinsülinizm ismi verilmektedir.
İnsülinin asıl hedefi, glukozun dokularda güç kaynağı olarak kullanımının sağlanmasıdır lakin şeker hastalığı olan şahısta insülin bu misyonu tam olarak yapamaz. Zira dokular insüline karşı direnç göstermektedir. Dokuların insüline direnç gösterdiği bu durum insülin direnci olarak bilinmektedir.
Şeker hastalığının yüzde 10’luk kısmı çocukluk çağında belirtisini göstermektedir. Çocukluk çağındaki şeker hastalığında bedende neredeyse hiç insülin üretimi bulunmamaktadır. Büyük oranda ise erişkin yaşta ortaya çıkmaktadır ve şişmanlıkla birlikte görüme oranı epeyce yüksektir.
Şeker hastalığı çok yaygın bir hastalıktır. Dünya Sıhhat Örgütü, neredeyse her 11 şahıstan birinin diyabet hastası olduğunu açıkladı.
2015 datalarına nazaran Dünyada yaklaşık 415 milyon şeker hastası bulunduğu bildirilmiştir ve bu sayının 2040 yılında 642 milyona ulaşacağı öngörülmektedir. Birebir vakitte şeker hastalığı tüm dünyada en yüksek tedavi maliyetine sahip olan hastalıktır.
