Yaşamın en temel ihtiyacı olan beslenme, gerçek beslenme alışkanlıkları kazanımı ile desteklenmedikçe, yararlanmalarda doku tamiratı, hastalıklardan korunma ve hastalıkların güzelleşmesi üzere durumları gerçekleştiremez. Beslenme alışkanlıklarının temeli çocuklukta atılır. Bu temeli koruyup ömrünü yanlışsız beslenme alışkanlıkları üzerine inşa eden bireylerin sağlıklı hayat sürme talihi daha yüksektir.
Toplumların sağlıklı gelecekleri için temel, sağlıklı yetişmiş çocuklardır. Çocukların sıhhati ve sağlıklı yetişkinler olabilmesi, anne karnından başlayarak sağlıklı bir ortamda büyümelerine bağlıdır. Okul öncesi devir hayatın en hassas periyotlarından biridir. Bu devirde içinde bulunulan etraf, alınan ihtarlar, çocuğun fizikî, zihinsel, toplumsal ve ruhsal istikametten büyüme ve gelişiminde çok faal rol oynar.
Okul öncesi periyot yetişkinlik için temel oluşturan pek çok alışkanlığın geliştirildiği bir periyottur. Bu periyotta kâfi ve istikrarlı beslenme kadar, güzel geliştirilmiş sağlıklı beslenme alışkanlıkları edinmek de kıymetlidir. Küçüklüklerinde yanlışsız alışkanlıklar edinememiş bireylerin yetişkinlik devirlerinde bu alışkanlıklarından kurtulmaları çok güç olmaktadır.
Okul öncesi periyot çocuğu, besinlere karşı muhakkak ve kesin haller koymaya başlar. Bu yaş kümesi çocuklar besin kümeleri içinde en az zerzevatları severler. Ayrıyeten bu yaş kümesi çocuklar besinleri karışık olarak tüketmekten hoşlanmazlar. Anneler, zerzevatları çocuklara zerzevatları yedirmek istiyorlarsa pişirme hali ve servisine itina göstermelidirler. Bu yaş çocuklar çoklukla lahana, karnıbahar, pırasa, kereviz üzere zerzevatları yemezler. Bu nedenle çiğ yenebilen domates, havuç üzere zerzevatları pişmiş öbür zerzevat yemeklerinden daha çok tercih ederler. Bu çeşit sebzeler ince kesilip verilirse daha kolay ve severek tüketirler. Sonlu da olsa yediği birkaç zerzevat ve yediği çeşitli meyveler, zerzevat ve meyve kümesinden alması gereken besin öğelerini karşılamaya kâfi.
Çocuklar küme içinde ve anneden farklı olduklarında daha farklı davranış sergilerler. Konutta hiç yemediği bir yemeği yuvada arkadaşları ile birlikte iştahla yiyen çocuk örnekleri az değildir. Çocuklar için iki öğün ortası 4-5 saatten az olduğunda çocuğun açlık duygusu gelişemeyebilir Bu nedenle iştahsız çocuklar daha uzun aralıklarla beslenebilirler. Tartı artışı 3 yaştan sonra yılda ortalama 2,5 kg, uzunluk artışı ise 5-7 cm’dir. Çocuklar çoklukla dört yaşında doğum uzunluklarının iki katına ulaşırlar. Çocukların sağlıklı büyüme ve gelişim gösterebilmesi için proteinden varlıklı besinleri (et,tavuk,balık,süt,yoğurt,yumurta,peynir vb.)yeterince tüketmeleri gerekir.
Bu devirdeki çocuklar için kıymetli mineraller, kalsiyum ve demirdir. Kalsiyum ve demiri kâfi ölçüde sağlayan besinler öteki tüm mineralleri de sağlarlar. Kalsiyum yetersiz alınırsa çocuklarda büyüme geriliği ve raşitizm görülür.
En uygun kalsiyum kaynakları;süt, peynir, yoğurt, fındık, fıstık üzere kuruyemişler ve yeşil yapraklı sebzelerdir. Çocuklar kâfi demir alamadıklarında demir yetmezliği anemisi oluşur. Demirden varlıklı besinler et, yumurta, yeşil yapraklı sebzeler, kuru baklagiller, kuruyemişler, yağlı tohumlar, pekmez ve kuru meyvelerdir.
Çocukların sağlıklı yetişkinler olabilmesi için kâfi ve istikrarlı beslenmeleri yanında yaşlarına ve vücut yapılarına uygun idman yapmalarının da özendirilmesi gerekir.
Çocukların sporu sevmeye erken yaşta başlamaları; spor yapma alışkanlığı kazanmaları ve sporu ömürlerinin bir modülü olarak kabul etmelerini kolaylaştırır.
