Artık bir çoğumuz şekerin ziyanlı olduğunu ve tüketilmemesi gerektiğini biliyoruz. Hatta çayımızdaki şekeri azaltıp tatlılardan da kaçınır olduk. Yeterli de yaptık ancak neden bu tatlı ve hoş şeyi hayatımızdan çıkarmak zorundayız? Şekerin bedenimize girdiğinden itibaren sebep olduğu yıkımın ne kadar farkındayız?
İşte şekerin bedenimize girdiğinden itibaren izlediği yol şu formdadır:
Aldığınız şekerli besin, ağzınızda ve midenizde bir grup mekanik ve kimyasal sindirime uğrayarak bağırsaklarınıza gelir. Sindirim burada tamamlanır. Şeker yani sukroz burada iki kısma ayrılır: Fruktoz ve Glikoz. Daha sonra ikiside Karaciğere gerçek yol alır. Buraya geldiklerinde ise glikoz çabucak güç için kullanılır yahut daha sonra kullanılmak üzere paketlenip depolanır. Ama Fruktoz’ un işi (işte bu kısım bedenimiz için biraz sıkıntılı) Glikoz kadar kolay değildir. Zira fruktoz tabiatta çok fazla bulunmaz ve bu yüzden Karaciğerin bunu düzenlemek için bir sistemi de yoktur. Gelen fruktoz derhal Karaciğerden gönderilir. Şayet tüm depolarımız da doluysa işte o vakit dehşetli son… Hoop! fruktoz çabucak yağa dönüştürülür. Karaciğer bir depo organ olduğu için bu yağlanmadan o da etkilenir. İşte tüm bunlar da insülin direnci ve diyabet üzere risklere neden olur.
Diğer bir olay ise karaciğerdeki bu yağın yalnızca burada kalmayıp kan dolanımına da gönderilmesidir. Damarlarımızda dolaşan bu yağlar çok şişmanlık, damar tıkanıklığı üzere rahatsızlıklara neden olabilir.
Gelelim insülin’e.. Artık diyelim ki gün içerisinde çok fazla ölçüde şeker ve karbonhidrat kaynağı (ekmek, makarna vb) tükettik. Bunların sindirimi ile birlikte çok fazla ölçüde glikoz kan dolanımına katılır. Glikozun varlığıyla birlikte ise çabucak insülin hormonu salgılanır. İnsülin burada anahtar vazifesi görür ve glikozun hücre içerisine girmesini sağlar. Haliyle kanımızda ne kadar çok glikoz varsa insülin de o kadar fazla salgılanır. İşte burdaki değerli nokta ise insülinin yağ hücreleri üzerindeki tesiridir. Glikozun hücrelere girmesine yardımcı olan insülin, yağ hücrelerinin ise bulunduğu yere tutunmasını sağlar. Yani yağ yakma süreci kapanır!
Vücudumuzdaki fazla yağın ise birçok hastalığın sebebi olduğunu da biliyoruz. En çok bilinenler damar tıkanıklığı, kalp kirizi, damar sertliği, insülin direnci ve diyabet üzere hastalıklardır.
Bu hastalıkların her geçen gün artıyor olması ise kaygı verici.. İşte bu yüzden Dünya sıhhat örgütü bir alt limit belirlemiştir. Bir kişinin günlük güç ihtiyacının şekerden gelen kısmının %10’dan daha az olması gerektiğini ve bu oranın %5’in altında olması halinde ise çok daha sağlıklı olacağını açıklamıştır.
Örneğin şöyle bir hesap yapacak olursak; Günlük güç ihtiyacı 1800 kcal olan bir kişinin günlük alabileceği azamî şeker ölçüsü (%5) 22,5 gram olmalıdır. Bu da yaklaşık 4,5 tatlı kaşığı kadar yapar. İşte bu ölçüsü aşmamak sıhhatimiz için çok kıymetli.
Şimdi sizde ne kadar şeker tükettiğinizi bu ölçüye nazaran kıyaslayabilir ve tüketiminizi dengeleyebilirsiniz…
